2006 yılında sizlerle tanıştım bu satırlarda. Yazdım, yazdım, anlattım durdum. Beklediklerim vardı, olanlar olmayanlar. Kayıplarım da oldu, kazançlarım da az değil.
Artık çok sık yazmıyorum; sanırım satırlarda, hayallerde değil ben gerçeklerde yaşıyorum o Mahzun Prenses düşlerimi....
Sonra vakit oldu 2009. Seni tanıdım, seni sevdim.
Ömrümü seninle geçirmeye, artık bitmek tükenmek bilmeyen hayallerimi sana anlatmaya karar verdim.
Ellerin ellerimde olduğu zaman sanki kendimi daha ısınmış hissediyorum. Bu sadece ellerin benim ellerimden çok büyük olduğu için değil bence. Bence yüreğin de büyük senin ve o ikimizi de ısıtıyor.
Ne çıkar ki biz hep birlikte olunca yıl olmuş 2010, 2050...
Beraber nice yıllara, böyle güzel sofralarda yiyip içmeye gözümün bebeği....
Tam da yeni keşfetmişken sşiteyi yazmamak olur mu? Az da olsa yazmak lazım. Yazılarınız İzmir hasreti kokuyor. Okuyunca sanki ben uzak kalmışım memleketimden gibi duygulandım. Bir de üslubunuz keyifli, akıcı..
YanıtlaSilSağlıcakla kalın.
sizin büyükleriniz hayattalar galiba. Allah uzun sağlıklı ömürler versin. Bol bol görüşebilmeniz dileğiyle.
YanıtlaSil