YOLCU YOLUNDA GEREK...

Sevinçliyim güzel dostlarım; çünkü bir kaç günlüğüne kaçıyorum İzmir'e. Müşteri ziyaretlerim vardı, ben de 2 gün ekledim üstüne ve doğruu Çandarlı'ya.

Kışın ve baharda da o kadar güzel oluyor ki oralar. Bütün sokaklar sizin, her yer bomboş, ıssız. Sadece gürültücü köpekler var ortalıkta. Bir de ağaçları pasaklı bir kadın saçına döndüren deli rüzgar. Sanki deniz bile yok gibi. Öylesine durgun, öylesine sessiz ki... Hadi hadi biliyorum ben seni ey deniz diyesi geliyor insanın. Bütün yaz deli dalgalarını görmedik mi sanki...

Sonra bir de balıkçılar oluyor yazın olduğu gibi. Bir kere çıkmak istiyorum onlarla balığa; tabii kabul ederlerse benim gibi meraklı bir prensesi kayıklarına...Gerçi sevgili dostum Me. söz verdi bana teknesini satmassa götürecek beni bir sabah Corci'ye avlanmaya. Üstelik bir de söz aldı benden, mızmızlanmak yok diye. Halbuki bilse ben ne uslu bir kızım...

Yazın telaşlı kalabalığı yerini dingin bir toprak kokusuna bırakıyor. Bahçelerde yabani otlar saltanatı ele almış alaycı alaycı bakıyorlar süs bitkilerine. Hele pazarı görün siz. Kerevizler gelinlik kızlar gibi püskül püskül saçlarını savuruyorlar. Bir sürü ot var sonra, karabaş, kaz ayağı, şevketibostan, radika...

Özlemişim oraları...

Dönünce anlatırım maceralarımı...