GENETİK MUTFAK AŞKIM...EVDE MAKARNA

Merhaba dostlar;

Bendeki yeme(k) aşkı bitmez :) 

Sanırım ırsi bir şey bu sevgi...

Evdeki mutfağımızda uygulanabilecek her türlü tarifi denemeye bayılıyorum. 

Benim rahmetli anneannemde böyleydi. Hem geleneksel Ege mutfağını devam ettirir, hem de yenilikleri kolayca kendi mutfağına uydururdu. Onu izlemekten, mutfakta onunla çalışmaktan büyük zevk almışımdır. Nur içinde yatsın.


Annem de özellikle emekli olduktan sonra mutfakla daha bir haşır neşir oldu. Tarhanalar, salçalar, baklavalar. Üniversite yıllarında arkadaşlarımla paylaştığım kalburabastıları yıllığa girmeyi başarmıştı :))

Babam da bir o kadar mutfakta yeni şeyler denemeyi seven bir adamdır. Yılbaşı sofrası için hazırladığı "ağlayan nar, gülen ayva" isimli şaheseri hala aklımdadır :)


Sonra rahmetli dedem de et yemeklerinde ustaydı. Ben bebekken bana kendi elleriyle minicik köfteler yaparmış. Hatta büyük büyük dedemiz Rumeli'de iyi bir kebapçıymış. Kebapçı Abdi...

Babaannemin anneannesi; Dağıstan göçmeni Aksekili Emine... Öyle bir pilav yaparmış ki pilavını yemeye taaa Konya'dan dönemin hatırı sayılır kişileri gelirmiş. Biraz da nüktedanmış, lafı koyuverirmiş gediğine; adı çıkmış Alaylı Emine'ye...
Artık gelenlerin sebeb-i ziyaretleri tel tel dökülen pilavlar mı, Emine'nin kadı kızı oluşu mu, yoksa süt beyaz güzelliği mi orasını bilemem... Bu Alaylı Emine her nesile el vermiş pilav ustalığı konusunda. Kim bilir bizim kuşakta da eli belki ben aldım...  :)

İşte mutfak merakı biraz aileye dayanıyor bizde. Babam askeri görevdeyken Kıbrıs'dan bilimum mutfak eşyası almış 70'li yıllarda. O zaman Türkiye'de olmayan bir sürü şey. Küçükken kullanırdık, daha doğrusu annem kullanırdı. Bunların bir tanesi de manuel bir makarna makinesiydi. Ben kendimi bildim bileli mutfağın ulaşılması en zor raflarında sessizce dururdu. Boya badana sırasında çıkar, kutusunun tozu alınır, annemin emeklilik günlerinde "belki" kullanırım dediği diğer eşyaların yanında beklerdi. 

Bir sabah gözümü açtım ve tövbe tövbe şeytan mı aklıma soktu nedir aklıma bu makine geldi. Hemen annemi aradım ve akşam üzeri uğrayıp alacağımı söyledim. 

Halis mulis İtalyan malı ve onca yıla rağmen pırıl pırıl. Gerçi hiç kullanılmadı. Sonra biraz araştırdım. Bir kaç yabancı siteye baktım ve aklıma yatan bir tarifi uyguladım. Zamanla denemek istediğim bir sürü şey var. Sadece makarna değil, erişte, lazanya ve spagetti de rahatlıkla açılabiliyor. Hatta uygun hamurla pide ve lahmacun, yufka bile açılabilir.

Hoşuma gitti doğrusu...

Tarifim ve fotoğraflar aşağıda...

Candan selamlar...


Malzemeler:

3 adet yumurta
400 gram tam buğday unu
1 yemek kaşığı zeytinyağı
tuz

Hazırlanışı:

Unun ortasını açın ve yumurta, zeytinyağı ve tuzu koyun. Önce çatalla malzemeleri unun ortasında çırpın, sonra el ile iyice yoğurun. Yoğurma bitince düzgün ipeksi bir hamur olmalı. Tabii biraz da sertçe. Nemli bir bez örterek 40 dk kadar dinlendirin.

O sırada ekipmanları hazırladım ben. Şu meşhur seyyar çamaşır kurutmalığım ve makarna makinem :)

Hamuru üç bezeye ayırın. Makineye sokacağınız miktar bir seferde orta boy bir portakal büyüklüğünü geçmemeli. Daha sonra makinenin kullanım talimatı uyarınca önce düz olarak kademeli açtım. Daha sonra İtalyanların Fettucine dediği yassı şerit hale getirdim. Hemen yumuşakken de kullanabilirsiniz. Ya da bu halde derin dondurucuya koyup sonra da kullanabilirsiniz. Ben 2 saat kadar askılıkta kuruttum. 

Aynı tarifi makineniz yoksa elinizde açarak ve keserek de uygulayabilirsiniz. Daha sonra kaynar (içine 2-3 damla zeytinyağı damlatılmış ve biraz tuz atılmış) suda makarnalar yumuşayana kadar haşladım. Dilediğiniz soslarla süsleyebilirsiniz...

İnanın bana bir kere evde yapılmış taze makarnayı yedikten sonra bu lezzeti hep arayacak ve aldığınız paketli hazır makarnalara burun kıvıracaksınız..  :))

Afiyet olsun...